พระศรีอริยเมตไตรย (พระศรีอาริย์)
4 เหตุผลที่ควรใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อบรรลุธรรมในยุคพระศรีอาริย์
Time reading :: 5 Minutes
หากมีคนบอกเราว่า “ทุกดวงจิตที่เกิดเป็นมนุษย์จะต้องถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 สักชาติหนึ่งแน่นอน” เราจะรู้สึกอย่างไร ?
ผู้เขียนเชื่อว่าคนส่วนใหญ่คงอยากถูกรางวัลในชาตินี้ เช่นเดียวกับการบรรลุนิพพาน หากทุกดวงจิตจะได้พบพระนิพพานอย่างแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าอีกกี่หมื่นแสนชาติ คนจำนวนไม่น้อยคงปรารถนาจะบรรลุในชาตินี้ หรืออย่างช้าก็ชาติหน้า
ก่อนอื่นเราควรเข้าใจก่อนว่า ทุกคนนั้นมี “ดวงจิต” เรามีชีวิตเพราะมีร่างกาย แต่เมื่อร่างกายเสื่อมสลาย ดวงจิตไม่ได้ดับไปด้วย มันจะไปเกิดในภพภูมิต่างๆ ไม่ใช่แค่ตายชาตินี้แล้วจบ
ทุกคนที่มีชีวิตอยู่ ณ ขณะนี้ รู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังตกอยู่ในสังสารวัฏ เวียนว่ายตายเกิดนับร้อยนับพันชาติ หากชาตินี้ยังบำเพ็ญบุญบารมีไม่พอที่จะบรรลุนิพพาน ยุคพระศรีอริยเมตไตรย คือความหวัง
ต่อไปนี้คือ 4 เหตุผลที่ผู้เขียนคัดเลือกมาว่าทำไมเราควรใช้โอกาสในชีวิตที่เหลืออยู่อันแสนสั้นนี้ เพื่อไปเกิดและบรรลุธรรมในยุค พระศรีอริยเมตไตรย :
- 1.เพื่อพ้นจากยุคมิคสัญญี
- 2. โอกาสครั้งสุดท้ายในภัทรกัปนี้
- 3. เพราะการเกิดให้ทันยุคพระศรีอาริย์ เป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้
- 4. เพื่อสั่งสมบุญบารมี
1.เพื่อพ้นจากยุคมิคสัญญี
พุทธศาสนาจะเสื่อมถอยลงและก้าวเข้าสู่ยุคมิคสัญญี ซึ่งเกิดขึ้นในทุกสมัยของพระพุทธเจ้า อายุขัยเฉลี่ยของมนุษย์ในทางพุทธศาสนาขึ้นอยู่กับศีลธรรม เมื่อพุทธศาสนาเสื่อมถอย มนุษย์ทำความดีน้อยลง ขาดผู้สอนศีลธรรม และถูกครอบงำด้วยความโลภ โกรธ หลง จนไม่สามารถแยกแยะถูกผิด โลกจึงเริ่มเข้าสู่ความเสื่อมอย่างแท้จริง
ยุคมิคสัญญี น่ากลัวยังไง
ยุคมิคสัญญีนั้น ผู้เขียนขอสรุปสั้นๆ ว่า มนุษย์นั้นยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน สมสู่กันเองระหว่าง พ่อ-ลูก-แม่-พี่-น้อง จนกระทั่งไม่มีศีลธรรมอันใดหลงเหลือ จึงไล่ล่าฆ่าฟันกัน
บางคนบอกว่า “ยุคสมัยไหน คนก็ฆ่ากัน ฆ่ากันตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าเลยก็มี” แต่มิคสัญญีที่กล่าวถึงนั้น รุนแรงและเลวร้ายกว่ามาก ภาษาอังกฤษมีคำที่มีความหมายในทำนองเดียวกัน คือ คำว่า massacre ที่แปลว่า ฆ่ากันเป็นผักเป็นปลา
อีกกี่ปีจะถึงยุคมิคสัญญี ?
ในตำรากล่าวไว้ว่าทุกๆ 100 ปี อายุขัยของมนุษย์จะลดลง 1 ปี โดยยุคมิคสัญญีเริ่มเมื่อมนุษย์มีอายุขัยเฉลี่ย 10 ปี แม้ปัจจุบันอายุขัยมนุษย์มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเพราะความก้าวหน้าทางการแพทย์ แต่เหตุการณ์ โควิด-19 ก็ทำให้อายุขัยลดลงได้ถึง 2 ปี ภัยธรรมชาติ โรคระบาด สงครามนิวเคลียร์ หรือมลพิษ อาจเป็นสาเหตุให้อายุขัยลดลงในอนาคต
จุดเริ่มต้นของยุคมิคสัญญี เกิดขึ้นเมื่อไหร่ไม่มีใครทราบได้ แต่ถ้าเราคำนวณจากอายุขัยเฉลี่ยของมนุษย์ปัจจุบัน ที่ 80 ปี ยุคมิคสัญญี อาจจะเกิดขึ้นราวปี พ.ศ.9000 หรือ อีก 7000 ปี ข้างหน้า หรืออาจจะค่อยๆ ก้าวเข้าทีละนิดๆ แบบที่เราไม่รู้ตัว
เราอาจจะคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัว แต่ถ้าเราเกิด-ตาย ทุก 100 ปี ยังไงเราก็ไม่พ้นที่จะเกิดในยุคมิคสัญญีแน่ๆ และเมื่อเกิดมาต้องฆ่า ต้องผิดศีลธรรมอยู่เนืองๆ ตายไปก็ต้องไปชดใช้กรรมในนรกอีกหลายกัป อาจจะไม่มีโอกาสได้เกิดมาเป็นมนุษย์อีกต่อไป
หลังจากยุคมิคสัญญี จะเกิดอะไรขึ้น
ตำราระบุว่า จะมีมนุษย์ที่ยังมีศีลธรรมรอดพ้นจากการฆ่าฟัน จากนั้นอายุขัยจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นสูงสุดถึงแสนปี (ขาขึ้น) แล้วจึงลดลงเรื่อยๆ (ขาลง) จนถึง 80,000 ปี ซึ่งเป็นช่วงที่พระศรีอริยเมตไตรยจะอุบัติ
หลายคนอาจจะสงสัยว่า มนุษย์อายุแสนปี เป็นไปได้หรือ ? ในมุมกลับกัน หากเรามีอายุขัยที่แสนปี เมื่อได้ยินว่าต่อไปมนุษย์จะมีอายุ 100 ปี เราคงนึกภาพไม่ออกเหมือนกันว่ามนุษย์อายุ 100 ปี เป็นไปได้หรือ
ดังนั้นวิวัฒนาการในโลกหน้าอาจจะไม่ได้เหมือนกับโลกที่เราอยู่นี้ก็เป็นไปได้ หรือ บางแนวคิดที่ว่ามนุษย์อายุขัย 80,000 ปี อาจจะเป็นเพียงคำอุปมาอุปมัยว่า คนในยุคพระศรีอาริย์นั้น มีความสุขสบาย มีศีลธรรม จึงไม่ต้องดิ้นรน เวลา 80 ปี ความรู้สึกอาจจะเหมือน 80,000 ปี ก็เป็นไปได้
| ลูกศิษย์ : หลวงปู่ครับ แล้วอย่างอายุขัยของมนุษย์นี้ถูกกำหนดมารึเปล่าครับ หลวงปู่ : อายุขัยของมนุษย์นี้ถูกกำหนดตามวาระของพระพุทธองค์ พระพุทธเจ้าทุกองค์ที่มาตรัสรู้ เค้าเรียกว่าตามพลกัปแห่งภพภูมิแห่งยุคนั่นเอง เหมือนอายุขัยของมนุษย์ในยุคนี้ เค้าเรียกว่ามนุษย์นั้นไม่เกิน ๑๐๐ ปี มันจะสั้นลงไปสั้นลงไปเรื่อยๆ ก็อยู่ที่อำนาจแห่งจิตของอกุศลของมนุษย์ เข้าใจหรือเปล่าจ๊ะ คำว่า ๑๐๐ ปีนี้หมายถึงว่ามันเพียงพอต่อการบรรลุธรรม เข้าใจหรือเปล่าจ๊ะ แต่ความเป็นจริงแล้วอายุขัย ๑๐๐ ปีมันไม่ได้อยู่ได้ ๑๐๐ ปีเลยนะจ๊ะ ถ้าเราไปล่วงเกินในศีลไปฆ่าปาณาติบาตสัตว์ไว้ ไปเบียดเบียนสัตว์ไว้ ไปฆ่าสัตว์ไว้ทั้งหลาย อายุเราก็ทอนลงไปอีก เข้าใจหรือเปล่า ไม่ใช่ ๑๐๐ ปีเราจะเสวย ๑๐๐ ปี..ไม่ใช่อย่างนั้น อย่าลืมว่าเรายังมีวิบากกรรมมาหักลบคูณหารอีก เข้าใจหรือเปล่า คัดบางส่วนจาก เรื่อง ปุจฉา-วิสัชนา “อายุขัยมนุษย์” ที่มา : Facebook ธรรมะมหัศจรรย์ ตามรอยธรรมสมเด็จโต สถานปฏิบัติธรรมพรหมรังสี มูลนิธิเมืองธรรมพรหมรังสี สมเด็จพระพุฒาจารย์โต บ้านโปร่งวิเชียร อ.หนองหญ้าปล้อง จ.เพชรบุรี https://www.facebook.com/mprs.foundation |
สมมติฐานของผู้เขียน ในการกำเนิดมนุษย์ยุคพระศรีอาริย์
หากโลกใบนี้เคยรองรับพระพุทธเจ้าถึง 4 พระองค์ เราควรพบซากมนุษย์ดึกดำบรรพ์อายุหลายล้านปี หรือสิ่งก่อสร้างจากสมัยพระพุทธเจ้าองค์ก่อน แต่หลักฐานทางวิทยาศาสตร์กลับบอกว่า โลกมีอายุราว 4.5 พันล้านปี มนุษย์สายพันธุ์แรกเกิดเมื่อประมาณ 2.3 ล้านปีก่อน และวิวัฒนาการมาจากสายพันธุ์โบราณกว่า 400,000 ปี โดยไม่พบร่องรอยของพระกัสสปพุทธเจ้า ซากสิ่งมีชีวิตเก่าแก่ที่สุดที่พบคือไดโนเสาร์ เมื่อ 65 ล้านปีก่อน
มีความเป็นไปได้หรือไม่ว่า โลกอาจมีอายุยาวนานกว่านั้น และหลังยุคมิคสัญญีของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ โลกอาจเผชิญภัยธรรมชาติรุนแรงจนมนุษยชาติสูญพันธุ์ คล้ายกับยุคไดโนเสาร์ ทุกสิ่งถูกล้างให้หมดไป ไม่มีมนุษย์เหลือรอด ผู้เขียนขอใช้คำว่า “โลกถูก reset ใหม่”
ถ้าใครเคยดูสารคดีกำเนิดโลก (ทฤษฎี กำเนิดโลก ภาพยนตร์สารคดีที่ดีที่สุด Earth The Making of a Planet) จะเห็นว่าโลกของเราถูกโจมตีตลอดเวลาทั้งจากอุกาบาตด้านบน และพลังงานมหาศาลใต้เปลือกโลกด้านล่าง เมื่อใช้เหตุการณ์ปัจจุบันทำนายอดีตและอนาคต ภายใต้สมมติฐาน “วนลูป”
ผู้เขียนขอสรุปตามความคิดส่วนตัวว่า “โลกและมนุษย์ต้องถูกสร้างและทำลาย เสมือนโลกต้อง reset ใหม่ทุกครั้ง เพื่อรองรับบารมีของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์”
2. โอกาสครั้งสุดท้ายในภัทรกัปนี้
โลกไม่อาจดำรงอยู่ตลอดกาล เมื่อสิ้นภัทรกัปนี้ โลกจะกลายเป็นเพียงธุลีดินในจักรวาล
เมื่อ 5 พันล้านปีก่อน ดวงอาทิตย์ของเราถูกล้อมรอบด้วยฝุ่นดิน แรงโน้มถ่วงดึงฝุ่นเข้ามารวมกันเป็นหิน กลายเป็นโลก นับแต่นั้นมา มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้น 4 พระองค์ โดยพระศรีอริยเมตไตรยจะเป็นพระพุทธเจ้าองค์สุดท้ายในภัทรกัปนี้ หลังจากนั้น โลกอาจกลับสู่จุดเริ่มต้น แตกสลายเป็นฝุ่นอีกครั้ง
ด้วยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ โลกต้องพบจุดจบอย่างแน่นอน ในอีกหลายพัน-หมื่นล้านปีข้างหน้าดวงอาทิตย์จะกลายเป็น “ผู้ทำลายล้างโลก” แม้โลกจะรอด แต่เมื่อใดที่ดวงอาทิตย์ดับ โลกใบนี้จะกลายเป็นแค่ก้อนหิน ที่อาจจะถูกดาวเคราะห์หรืออุกาบาตทำลายจนกลายเป็นธุลีดิน
หลวงพ่อฤาษีลิงดำทำนายไว้ว่า พระศรีอาริย์จะอุบัติขึ้นมาอีกกว่าล้านปีข้างหน้า ฟังดูสั้นเมื่อเทียบกับระยะเวลาที่โลกถือกำเนิด นั่นแปลว่า ถ้าเรายังไม่สามารถเข้าถึงพระนิพพานได้ในสมัยพระศรีอาริย์ เราต้องรออีกนานแสนนาน โลกถึงจะก่อกำเนิดขึ้นมาใหม่
แม้เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ แต่หากเกิดมาในช่วงที่โลกใบใหม่นั้น ว่างเว้นจากพระพุทธเจ้าแล้ว (สุญญกัป) ก็ไม่มีโอกาสได้ฟังธรรมอีกเช่นกัน ยุคพระศรีอาริย์ คือ ความหวังของผู้ปรารถนาพระนิพพานอย่างแท้จริง
3. การเกิดให้ทันยุคพระศรีอาริย์ เป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้
ผู้เขียนเชื่อว่า คนที่อยากเกิดในยุคพระศรีอริยเมตไตรย ต้องการที่จะได้ฟังพระธรรมต่อหน้าพระพักตร์ และบรรลุพระนิพพาน มากกว่าความปรารถนาถึงชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี ดั่งโลกในอุดมคติ
นับว่าเราโชคดีที่ได้เกิดในช่วงที่พุทธศาสนายังคงอยู่ แต่การที่จะเกิดให้ทันในยุคพระศรีอาริย์นั้น เป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้ ยกตัวอย่างเช่น
- อรูปพรหมหากเราปฏิบัติธรรม จนกำลังสมาธิสูง ถึงขั้นอรูปพรหม ดังเช่น พระอาจารย์ของพระพุทธเจ้า พระอาราฬดาบสและพระอุทกดาบ เมื่อไม่มีรูป ก็ฟังธรรมก็ไม่ได้ และกว่าจะลงมาเกิดอีกทีก็อาจจะหมดยุคพระศรีอาริย์
- มิคสัญญีหากเกิดในช่วงยุคมิคสัญญี ที่มนุษย์เฆ่นฆ่ากันเอง ตายไปก็จะตกนรก ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดอีกต่อไป
- ไม่รักษาศีลหากชีวิตปัจจุบันของเรานี้ ห่างไกลจากศีลธรรม ก็มีโอกาสตกสู่อบายภูมิ เกิดมาไม่ทันยุคพระศรีอาริย์อีก
ผู้เขียนขอยกเรื่องราวของหลวงปู่มั่น ที่ท่านระลึกชาติได้ว่าเคยเกิดสมัยเดียวกับพระพุทธเจ้า และได้ตั้งจิตปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าต่อหน้าพระพักตร์ จึงบำเพ็ญเพียรเป็นพระโพธิสัตว์ตั้งแต่นั้นมา
แม้ท่านบำเพ็ญบารมีมากมายเพียงใด แต่ก็เคยเกิดเป็นหมาขี้เรื้อนถึง 500 ชาติ เมื่อท่านระลึกได้ถึงความยากลำบากของการเวียนว่ายตาย ท่านจึงไม่ปรารถพุทธภูมิอีกต่อไป
เรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่า เราอาจติดอยู่ในภพภูมิใดก็ได้ แม้ว่าเราจะเพียรภาวนาแล้วก็ตาม เรามีโอกาสพลาดพลั้งได้ ดังนั้นการสะสมบารมีจึงไม่ใช่แค่ชาตินี้ชาติเดียว ครูบาอาจารย์จึงสอนให้เราทำบุญ รักษาศีล เจริญปัญญา และงดเว้นการทำบาปทั้งปวงอย่างต่อเนื่อง
4. เพื่อสั่งสมบุญบารมี
การอุบัติของพระพุทธเจ้านั้นยากแล้ว แต่สิ่งที่ยากยิ่งกว่าคือการที่เราจะได้เกิดเป็นมนุษย์ ได้ฟังธรรมของพระพุทธองค์ และได้บรรลุธรรมในขณะนั้น
พระสมณโคดมพุทธเจ้าต้องบำเพ็ญบารมียาวนานถึง 20 อสงไขยแสนกัปก่อนจะตรัสรู้ โดยแบ่งเป็นช่วงก่อนได้รับพุทธพยากรณ์ 16 อสงไขย และหลังจากนั้นอีก 4 อสงไขยแสนกัป ซึ่งเป็นระยะเวลาที่ยาวนานเกินกว่าจะนับเป็นปีได้
เหตุผลที่เราควรศึกษาเรื่องนี้ เพราะมนุษย์มักสำคัญผิดคิดว่าชีวิตของตนยาวนาน แต่แท้จริงแล้ว เพียงไม่กี่อึดใจ เราอาจพลาดพลั้งตกลงสู่อบายภูมิ พลาดโอกาสได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า
ด้วยเหตุนี้ การสั่งสมบุญบารมีจึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง และมีความพิเศษตรงที่ว่า ในขณะที่ทรัพย์สินทั้งหมดไม่อาจนำติดตัวไปเมื่อสิ้นชีวิต แต่บุญและบารมีนั้นเราสามารถสะสมเพื่อนำไปสู่ภพหน้าได้
“และใช่ว่าได้เกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งจะได้พบเจอกับพระธรรมของพุทธองค์ หากเราคิดว่าการฟังธรรม เพียงแค่ชั่วชีวิตเดียวนั่นไซร้จะได้บรรลุธรรม นั่นก็ยิ่งเป็นความคิดที่เขลายิ่ง”
